مدح و شهادت حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام
کربلا در کربلایِ خنجر و حنجر گُم است تازه عاشورا شروعِ کارِ او با مردم است آمده این دشت را سیراب از کوثر کُــند آمـده تـا کــربـلا را کـربـلایـی تـر کُـنـد آمده تا عشق را با خـونِ خود امضا کُند تا خودش هیهات من الـذلّه را معنـا کُـند حجِّ واجب را رها کرده خدا واجب‌تر است مرگِ با عزّت برایِ شیرمردان بهتر است کوفیان اینبار هم حمد و سپاس آورده‌اند نـامه در نـامه برایش التـمـاس آورده‌اند خوب می‌داند که اینها مردِ میدان نیستند دستِ پیمـان داده امّا پایِ پیمـان نیـستـند کینه دارند از علی مولا« ولی» آورده است تا توانسته به همراه‌اش علی آورده است در مسیرش سنگ را لعلِ بدخشان کرده است با نگاهِ خود وهب‌ها را مسلمان کرده است آه؛ با یک جمله‌اش عالم حسینی می‌شود عاقبت«حرِّ یزیدی» هم حسینی می‌شود عاقبت خیری برایِ غیر می‌خواهد حسین تا دمِ آخر بر اینها خیر می‌خواهد حسین آمده تا فـاش سازد رمز و رازِ عشق را در دلِ مـیدان به پا دارد نمـازِ عشـق را شوکت و آرامشش در جنگ فوق العاده است زیرِ خنجر هم «حسین بن علی» آزاده است اکبرش الحقّ و الانصاف پیغمبر شده ست بر زمین افتاده و انگار اکبرتر شده‌ست کربلا تفسیرِ خوبی‌هاست، بد تعریف شد روضه در روضه قیامِ کربلا تحریف شد غُربتش بی‌آبی و تعدادِ زخم و تیر نیست دردِ او از زخمِ تیغ و نیزه و شمشیر نیست غُربتش اینجاست می‌گویند جان را باخته‌ست او برایِ کسبِ قدرت جنگ راه انداخته‌ست کسبِ قدرت خنجر و حنجر مگر می‌خواسته نامسلمان‌ها علی اصغر مگر می‌خواسته؟ کسبِ قدرت با زن و فرزند می‌آید مگر بـا رقــیّـه دخـتـرِ دلـبـنـد مـی‌آیـد مگـر؟ او هدف دارد هدف اصلاحِ دین و مکتب است قدرتِ کرببلا در خُطبه‌های زینب است قدرتِ کرببلا در عشق و در دلداده گی‌ست کربلا اوجِ شکوهِ عـزّت و آزاده گی‌ست تن به تیر و نیزه داد امّا به ذلّت تن نداد سر به دشمن داد امّا دست با دشمن نداد |